„Wierzę w Boga i modlę się” - powiedziałaś w ostatniej rozmowie...

     Pojawiłaś się, jak wiosenny zefir, rozkołysałaś delikatne gałązki drzew. Oczarował nas Twój promienny uśmiech i nigdy nas nie opuści.

Grono przyjaciół, zyskałaś, ot tak, jak zrywa się garść czereśni. Zarażałaś uśmiechem.

Nawet informując o swojej chorobie uśmiechałaś się, czym wprawiłaś mnie w zakłopotanie. Gdybym zapytał, dlaczego… ? Odpowiedziałabyś uśmiechem.

Pełna energii, którą mogłabyś obdzielić setkę osób, zawładnęłaś naszymi sercami, sercami uczniów i ich rodziców. To byłaś cała Ty. Oddana dzieciom w każdym calu, wrażliwa i kochana.   Nie wybrałaś zawodu, ale zostałaś do niego powołana.

W pierwszej naszej rozmowie powiedziałaś, przekonamy się... I szybko przekonałaś wszystkich i nie mieliśmy wątpliwości, że zyskaliśmy prawdziwy skarb dla naszej szkoły. 

Inspirowałaś pomysłami, burzyłaś schematy. Przy Tobie nie można było się nudzić. Głodna życia, czerpałaś z niego pełnymi garściami.

„Byłaś serca biciem, Wiosną, zimą, życiem, Marzeń naszych echem, Winem, wiatrem, śmiechem.”

Wszyscy dziś pogrążeni w bólu odczuwamy głęboki żal. Brakuje nam Ciebie. Nie raz pochyliłaś się nad płaczącym dzieckiem, pocieszyłaś koleżankę, obróciłaś w żart niezręczną sytuację. Pełna taktu dostrzegałaś drugiego człowieka w potrzebie.

Teraz jesteś tam, gdzie zawołał Cię Bóg i wierzymy, że Dobry Bóg przyjmie Cię do Swojego Królestwa i … , że teraz do nas się uśmiechasz.

Trwaj kochana Elu w wieczności, jak my trwamy w modlitwie  i zachowujemy Cię w naszej pamięci.

 

 

Szanowni Państwo, Drodzy Uczniowie.

 

 

     Z przykrością i ogromnym bólem przekazujemy wiadomość o śmierci naszej koleżanki Eli Garbackiej, wychowawczyni uczniów klasy IB. Kilkutygodniowa hospitalizacja po zdiagnozowaniu choroby, dawała nadzieję na powrót do zdrowia. Wszyscy wierzyliśmy, że chorobę uda się pokonać. Niestety stało się inaczej... . Czujemy ogromną pustkę, wciąż mając przed oczami uśmiechniętą Elę, pełną witalności i energii, którą mogłaby obdzielić wiele osób. Uśmiech ten i otwartość na drugiego człowieka były jej wizytówką.

Elu będzie nam Ciebie brakowało, ale na zawsze pozostaniesz w naszej pamięci i modlitwie.  Wierzmy, że już jesteś w domu dobrego Boga Ojca.

                   Koleżanki i Koledzy ze Szkoły Podstawowej Nr 38