W dniach od 30 maja do 2 czerwca grupa w składzie: p. Agnieszka Bancerz, p. Agnieszka Chrapowicka i p. Jolanta Sobkowicz, uczestnicząca w projekcie "Edukacja to relacje. Współpraca Lublina i Reykjaviku na rzecz edukacji" realizowanym w ramach Programu Edukacja (https://education.org.pl/) i finansowanym z Mechanizmu Finansowego EOG oraz budżetu państwa złożyła partnerską wizytę studyjną w Reykjaviku. Ponieważ projekt obejmuje 3 obszary: kompetencje, komunikację oraz przestrzeń, odwiedzaliśmy bardzo różne tematycznie miejsca.
Rozpoczęliśmy od spotkania z przedstawicielami władz oświatowych reprezentujących zarówno władze miasta jak i państwa, które zapoznawały nas z polityką edukacyjną Reykjaviku opracowaną na lata 2020 – 2030. Jest to efekt wieloletnich badań, obserwacji
oraz doświadczeń, które podejmowały różne instytucje uniwersyteckie, samorządowe
i edukacyjne w celu sprecyzowania głównych elementów całościowej koncepcji, czyli określenia celów, wskazania umiejętności społecznych, znajomości i rozumienia społecznego oraz środowiskowego, kreowania twórczego myślenia oraz rozwijania talentów, promowania zdrowego trybu życia i dobrego samopoczucia.
Kolejnym, bardzo istotnym dla nas punktem programu były wizyty w szkołach
i możliwość spotkań z dyrektorami, nauczycielami oraz uczniami. Wszyscy bardzo chętnie dzielili się swoimi doświadczeniami, rozwiązaniami i możliwościami współpracy. Szczególnie miłym punktem okazało się spotkanie z dziećmi polskiego pochodzenia mieszkającymi i uczącymi się w Reykjaviku od kilku lat, gdyż ich wrażenia były wyjątkowe. Wszyscy nauczyciele byli zachwyceni wnętrzem szkół, rozwiązaniami technicznymi, wyposażeniem, możliwościami i różnorodnością w organizacji zajęć dodatkowych.
Miejscem, które zachwyciło nas wszystkich, było laboratorium pomocy szkolnych niemające odpowiednika w lubelskim systemie. Wyposażone w najnowsze osiągnięcia techniczne oraz zabawki edukacyjne daje możliwość korzystania ze swoich pomieszczeń
w przeprowadzaniu zajęć, wypożyczania wyposażenia, korzystania ze wsparcia edukatorów. Okazało się, że te nowoczesne zabawki dały też nam, dorosłym bardzo wiele frajdy.
Obserwując przez te kilka dni pracę kolegów z Islandii, szukaliśmy już pomysłów, które można by było przenieść na nasze podwórko. Wiadomo, że nic tak nie pobudza i nie inspiruje jak przykład dobrze funkcjonującego systemu. Byliśmy wdzięczni za otwartość, chęć dzielenia się teoretycznie i praktycznie swoją wiedzą oraz doświadczeniami, wskazywanie sposobów dochodzenia do poprawy standardów edukacyjnych. Teraz
przed nami spotkania polskich grup roboczych i ekspertów, które będziemy weryfikować
na spotkaniach z gośćmi z Islandii w grudniu.
Jolanta Sobkowicz
wicedyrektor